Buiten de gezichtshoogte, ziet je hond ook kleuren en bewegingen anders. Ook de scherpte van het zicht en de details ziet hij anders. Je kan het zicht van je pup vergelijken met iemand die kleurenblind is voor rood en groen, dus hij ziet de wereld minder kleurrijk dan jij!

Je jonge pup zijn oogjes zijn ook nog volop in ontwikkeling, dus hij ziet op kortere afstand minder goed. Maar bij bewegende voorwerpen heeft hij dan weer een streepje voor! Hij kan zelfs op 800 tot 1000 meter iets dat beweegt kunnen detecteren, iets wat je zelf niet zal opmerken. Details dichtbij zal je pup moeilijker zien, je zal een snoepje of speeltje al op een 30-tal centimeter afstand moeten leggen voor hij het gedetailleerd kan waarnemen. Honden zijn dus ernstig verziend! Maar waar ze wel heel goed in zijn is het waarnemen van onze lichaamstaal zoals bijvoorbeeld het fronsen van je wenkbrauw of het bewegen van je hand.

Afhankelijk van het ras, heeft je hond een heel breed gezichtsveld, hoe stomper de snuit, hoe minder breed het gezichtsveld. Dit had vroeger zijn voordelen bij het detecteren van prooien.

Kan je pup goed zien in het donker? Neen! Als het echt pikkedonker is, zal hij helemaal niets zien. In tegenstelling tot de schemerduisternis, daar zie je pup wel meer dan jij.

We kunnen dus besluiten dat je pup de wereld anders ziet dan jijzelf. Op “technisch” vlak ziet hij zelfs slechter dan jij.

Het verschil zit ook in de interesses, je pup bekijkt de wereld door een totaal andere bril. Zo zal de bouwstijl van de huizen die hij voorbij wandelt hem helemaal niet interesseren, maar een vogel die in de verte rondscharrelt zal zeker zijn aandacht trekken!

Je pup heeft een goed ontwikkeld gehoor. Als alles oké is met zijn oortjes (net zoals bij mensen, kan bij een hond van alles verkeerd gaan met het gehoor), hoort je pup beter dan jij! Als jij bijvoorbeeld in een open vlakte iets op 100 m kan waarnamen, kan hij dat al op 400 meter, natuurlijk afhankelijk van een aantal factoren zoals frequentie en toon. Wat frequentie betreft, kan je hond makkelijker hoge tonen opvangen (zoals een hondenfluitje), welke jij soms niet opmerkt. Hou wel rekening met die fijngevoeligheid voor hoge tonen, deze kunnen voor je hond soms storend of zelfs pijnlijk zijn! 

Je pup heeft ook verschillende spieren rond zijn oren, waardoor hij ze zelfs onafhankelijk van elkaar kan laten bewegen. Zo kan hij beter detecteren van waar een geluid komt. Gemiddeld kan een hond tot viermaal beter in staat zijn om de richting van een geluid te bepalen. Er zijn natuurlijk verschillen tussen de hondenrassen, honden met grote opstaande oren zijn beter uitgerust dan honden met lange hangende oren.

Samengevat is de auditieve wereld van je pup veel ruimer en intenser van die van ons.

In een volgende blog bespreken we uitgebreid de reukzin van de hond!